Maakt ze een kans? Ja, ze maakt een kans!

Wat een tijden, wat een tijden. Biden die niet meer in staat is om samenhangend te formuleren en volledig onderuit ging, Trump die een aanslag overleefde en met een vuist in de lucht voor de Amerikaanse vlag stond. We dachten dat de dagen van de Democraten geteld waren en dat een overwinning voor de veroordeelde crimineel al een feit was. Maar de Amerikaanse democratie is nog niet verloren, no sir.

Godzijdank zag Biden net op tijd in dat hij kansloos was tegen Trump, maar wie moest hem vervangen? Met zorg zag ik hoe Kamala Harris naar voren werd geschoven door de partijtop. Harris? Was dat niet die iets te goedlachse en nerveuze dame, is dat de gedroomde kandidaat?

Laat één ding duidelijk zijn: ze moet van ver komen. In racistisch en vrouwonvriendelijk Amerika staat ze al 2-0 achter. Bovendien is ze als Vice President gekoppeld aan Biden, wat negatief op haar afstraalt.

Of ze de verkiezingen kan winnen hangt voor een groot deel af van haar retorische kwaliteiten. Haar voorganger Obama liet zien dat je met een positieve energie en inspirerende speeches veel kunt bereiken, heel veel. Tot nu toe had Harris die kant van zichzelf weinig laten zien. Maar tot mijn verbazing heeft zij met haar speech in Milwaukee gisteren een vlammende start gegeven aan haar campagne.

Wat was er dan goed aan haar speech?
Ze zette zichzelf neer als een 'people's' President. Trump steunt de miljonairs, zij de mensen.
Ze zet zichzelf - als voormalig Officier van Justitie - neer als Vrouwe Justitia tegenover een boef.
Ze schetst een doembeeld van hoe het wordt onder Trump en een glansrijke toekomst van hoe het wordt onder haar: 'We won't go back.'
Daarbij maakt ze gebruik van soepele oneliners en claptraps, bijv. over abortus: 'We trust women to make decisions about their own body, and not have their government tell them what to do!' (The crowd went wild)

Waar we voor moeten waken is valse hoop. De wens is de meester van de gedachte, in het verleden wonnen de Republikeinen vaker als de Democraten de meeste stemmen hadden. Het luistert nauw.

Minder abstracties, meer storytelling
Wat Harris niet moet doen is zichzelf teveel vereenzelvigen met Biden, en zich te nederig opstellen. Wat ze wel moet doen is haar eigen lijn uitzetten en daarmee lijkt ze met haar campagneteam de goede weg in te zijn geslagen. Daarnaast kan ze meer doen aan storytelling, niet alleen abstracte betogen, maar ook de verhalen over zichzelf en de mensen die ze heeft ontmoet. Als zij die positieve, menselijke kant van zichzelf overtuigend kan laten zien (waar Hillary Clinton niet in slaagde) kan ze winnen.

En tot slot: power. Mijn God, wat een opluchting om (sorry Joe) niet meer naar een stuntelende oude man te hoeven kijken, maar naar een powerhouse met een grijns op haar gezicht, die er zin in heeft en aan de slag wil.

De uitkomst is verre van zeker, Kamala Harris maakt een kleine kans. Maar ze maakt een kans.